Kroeg van de maand november: Rivièra Amsterdam
Twee generaties, spareribs om je vingers bij af te kluiven, gele rakkers die rijkelijk vloeien, één rood/witte missie en dat allemaal zonder generatiekloof. Rivièra Amsterdam, onze kroeg van de maand november bewijst dat het kan, een mengeling van de ‘old skool’ patatgeneratie met Generatie Y met als zucht van verlichting, de authenticiteit van de stadse bruine kroeg die niet verloren gaat. Wat een zegen, Hallelujah!
Woensdagavond stapte ik rond de klok van acht het bruine (eet) café aan de Rijnstraat binnen voor de wedstrijd van Ajax tegen Benfica die om negen uur ’s avonds zou beginnen. Lekker op tijd, omdat een goede plek toch wel gewenst is voor zo’n Portugees/Nederlands Champions League affiche. En dat niet alleen, er moest na een typisch Nederlands dagje ‘druk, druk, druk’, ook nog eens een avondmaaltijd naar binnen worden ‘geschoven’.
Tijdens een eerder bezoekje aan het Mokumse café, werd me door één van de vaste stamgasten ingefluisterd dat de spareribs echt goed ‘te vreten’ zijn, en om in termen van generatie Y te spreken, een momentje die zonder enige vorm van twijfel aan de bucketlist ‘to do in Amsterdam’ toegevoegd kan worden.
Terwijl ik bij Rim, één van de aanwezig zijnde kroegtijgers achter de vierkante bar een portie spareribs met patat bestelde klonk het ineens ‘Hey! Je kan hier zitten hoor!’. Het was uitbater José Riviera, die naar wat ik later hoorde, vanwege het Ajax-avondje van top kok en manlief Swen, de regie over de keuken én dus ook befaamde spareribs had.
Terwijl ik al mompelend aangaf best aan een tafeltje te kunnen zitten was er geen speld tussen te krijgen en zodoende werd er plaatsgenomen in het midden van de vierkante bar, bij bar dame Rim, die ondertussen al bestek, placemat, een servet en een doekje voor na afloop, voor me had klaargelegd.
En, kunt u dat gevoel? Dat je ergens zit waar je nog niemand kent en dan toch sociaal gezien je beste beentje voor wilt zetten? In dat kader startte ik met de vraag: “En, wat denken jullie ervan vanavond”, doelend op de CL wedstrijd tussen Ajax en Benfica? Op zich niet zo’n hele sterke openingszin, maar goed ik had ook over het weer van de komende dagen kunnen beginnen.
Na enkele minuten werd het gesprek iets losser, zaten we gezellig te ouwenelen, waarna we op een gegeven moment op het onderwerp belanden dat één van de buren aan de bar luid en vol enthousiasme zegt: “Als we winnen pakken we zestig miljoen!”, ik: ‘Ja nou en’, hij: “Nou, dan kunnen we betere spelers kopen en de huidige spelers meer salaris bieden”, ik: ‘Ja, dat is waar’.
Verrek dacht ik, een generatiegenoot die niet begint over aanvallend voetbal, spelsysteem in de jaren ’70 of het puntertje van Kluivert in de jaren ’90. Terwijl ik al aangemoedigd door mijn rechterbuurman, die zijn portie spareribs al achter de kiezen had zitten en vanwege de periode van het jaar de gewone tap pils had verruild voor een glas donker bok bier, lekker zit te smullen van ‘mijn’ spareribs, patat en speciaal op het gerecht afgestemde scherpe saus, dringt de opmerking over de ‘zestig miljoen’ in mijn hoofd nog even door.
Om me heen zit en staat inmiddels een groot aantal Generatie Y publiek met de blik in hun ogen wat uitstraalt dat ze vol verwachting uitkijken naar de wedstrijd. Die Millenials zoals Generatie Y ook wel wordt genoemd weten waarschijnlijk niet beter, dan dat geld in deze tijd ook de successen op het veld bepalen, in plaats van dat ze refereren aan de jeugdopleiding, spelsystemen, rechts of links buitenom gaan, op z’n Nederlands voorgeven zodat de ingelopen spits haarfijn kan afronden. Of, wat dacht u van ‘vroeger was alles beter’.
Als het ongeveer kwart voor negen is komt Wim binnen wandelen en neemt plaats op een kruk op de hoek aan de bar. Als een echte ras Amsterdammer begint Wim er tot vermaak van de overige gasten en mezelf vrolijk op los te ouwehoeren en omdat hij waarschijnlijk toch in de goede stemming is wordt er gelijk een rondje weggeven. ‘Wim is de zoon van de Veerkampjes’, wordt er van achter de bar gesproken, en zodoende viel bij mij, als groot fan van de realitysoap van de Veerkampjes gelijk het kwartje. Als er iemand van de Veerkampjes binnen komt dan hoef je niet te verwachten dat de persoon voor zich uit gaat staren zonder ook maar één woord te zeggen. Dan is er gezelligheid.
Die spareribs zijn trouwens verdomde lekker en van harte aan te bevelen om uit te proberen. Ze kwamen heel dicht in de buurt van mijn oma’s draadjesvlees. Oma’s draadjesvlees weet u wel, uit zo’n ronde pan met heerlijke jus die aan de zijkanten zit vast geplakt.
Inmiddels vraag ik me in mezelf af of de inmiddels vol gestroomde kroeg met Generatie Y dat ook zou kennen. Oma’s draadjesvlees. Ik kom tot de conclusie dat ik daar geen antwoord op heb en om dat nou tussen het voetbal kijken door aan ze te vragen leek me ietwat overdreven.
Iets waar ik wel op kan antwoorden is de vraag hoe de sfeer was bij Riviera Amsterdam tijdens Ajax tegen Benfica. Die sfeer was opperbest, twee generaties keken naar de spannende wedstrijd, onder aanmoedigingen van de uitbater die door de microfoon zelfs de actie in het leven riep ‘vijf biertjes voor een joetje’ bij ieder Ajax-doelpunt. Want, van welke generatie je ook bent, bier wegtikken en voetbal kijken gaat de meeste mensen goed af.
En, dames en heren, als u in onze kroeg van de maand november bent, vraag dan gerust of José de pruik van het café op doet, het leven is immers al serieus genoeg.
Door: Rik Verkaik
Vrijetijdamsterdam.nl
Lees ook: Amsterdam – Leuke dingen doen – zaterdag 10 november
Gerelateerd artikel:
