Vrije Tijd Amsterdam is altijd op zoek naar mooie DJ-verhalen in Amsterdam en omstreken. In dat kader stellen we een aantal vragen aan Myrte Hisschemöller alias DJ Lamírla, die momenteel aan de weg timmert als muziekartiest in Amsterdam.
Hoe is jouw passie voor muziek ontstaan en wat bracht je ertoe om DJ te worden?
“Naast klassieke-, wereld- en popmuziek (ik was een zeer grote Spice Girl-fan), ben ik opgegroeid met minimal art music (denk aan Philip Glass, Steve Reich). Ik kon daar uren naar luisteren en raakte altijd betoverd door de repetitieve muziekpatronen, harmonieuze klanken, de gelaagdheid en de opbouw. Alsof ik gehypnotiseerd werd.
Rond mijn 8ste begon ik naar elektronische dancemuziek te luisteren. Het pakte me meteen, die bas, de groove en het ritme. Ik móest blijven luisteren, blijven bewegen. Het liet me niet meer los. Op mijn 14de begon ik met uitgaan en de muziek, dansvloer en het nachtleven voelde direct als thuiskomen. Het was de energie, vrijheid en het gevoel dat niemand je raar aankijkt. Ik kon er mezelf zijn – samen met anderen, verbonden in dat moment, in de liefde voor de muziek en het dansen. Hier is mijn passie voor muziek echt aangewakkerd. Sinds mijn 17de ga ik naar grote events, festivals en clubs en dat is niet meer gestopt.
De droom om te djen was er eigenlijk al toen ik jong was. Via muziek kon (en kan) ik bij mijn emoties komen, verwerken, voelen, genieten, in het nu zijn en tegelijkertijd in een andere wereld. Music is medicine. Dit wilde ik delen met anderen. Ik durfde alleen niet toe te geven aan die droom en stopte het weg. Iets voor anderen, dacht ik, niet voor mij. Ik kon het waarschijnlijk toch niet en wie zat er nou op mij als DJ te wachten?
In 2013, op mijn 28ste, verhuisde ik naar Bonaire. Ik miste de feesten en de muziek waarvan ik hield enorm daar. Op het eiland was dat niet tot nauwelijks aanwezig in die tijd. Ik begon me thuis nog veel meer met muziek bezig te houden. Eind 2017 raakte ik bevriend met een dj, die mij de basis leerde van het draaien. Ik dacht, als niemand de muziek draait waar ik zo van hou, dan ga ik het zelf wel doen. Al snel gaf die vriend mij een zogezegde schop onder mijn kont door (zonder te overleggen) te regelen dat ik op een strandfeest kon draaien. Waar ik hem nog steeds dankbaar voor ben trouwens.
In het begin ging ik echt door de grond van de zenuwen. Ik was helemaal verstijfd en dacht dat ik het vreselijk had gedaan. Maar de reacties verrasten me. En daarna ging het ineens snel: ik werd opnieuw gevraagd voor een feestje, en nog een. Niet veel later mocht ik draaien bij een beachclub, wat uitmondde in een residency.
Er kwamen steeds meer boekingen bij. Op een gegeven moment werd ik zelfs door een festival aangekondigd als dé vrouwelijke DJ van het eiland – iets wat ik zelf nauwelijks kon geloven. In mijn laatste periode op Bonaire draaide ik één tot twee keer per week.
Sinds mijn terugkeer naar Nederland in 2023 heb ik op een paar mooie plekken mogen draaien, zoals Thuishaven en TivoliVredenburg. En binnenkort komt daar een droomvenue bij. Wat begon als een hobby, liep echt positief uit de hand.”
Kun je iets vertellen over je muzikale stijl?
“Ik heb een grote liefde voor storytelling via muziek. Ik draai graag diepe, spacey melodische sounds, met invloeden uit progressive, deep, organic en afro house. Ik hou ervan als je de emotie in de muziek voelt.
Na meer dan tien jaar in het Caribisch gebied en Latijns-Amerika gewoond te hebben, blijven de ritmes en melodieën uit die regio’s een blijvende inspiratiebron voor me. Warme percussies, dromerige harmonieën: deze elementen verweef ik graag subtiel in mijn muziek.
Ik hou ervan nummers lang en harmonieus in elkaar over te laten lopen, het gebruik van effecten en filters te minimaliseren, tracks voor zichzelf te laten spreken en ze zo puur mogelijk te houden.”
Wat is een hoogtepunt uit je muziekcarrière dat je nooit zult vergeten?
“Mijn gig van afgelopen december: ik werd door Tinlicker gevraagd om te draaien op hun officiële afterparty in TivoliVredenburg in Utrecht. Dit was onderdeel van hun tweedaagse event, waarbij ze onder andere samen optraden met het Metropool Orkest. Utrecht is mijn geboortestad en Tivoli mijn Utregse Paradiso. Dat ik daar mocht optreden én mocht opwarmen voor Tinlicker was een droom die uitkwam.
Een ander hoogtepunt was de langste set die ik tot nu toe heb gedraaid. Dit was op Bonaire bij een beachclub. Een set die heel chill en down tempo begon en die ik langzaam steeds verder opbouwde in energie. Dit sloeg steeds meer aan, mensen bleven hangen, gingen dansen, totdat in de laatste uren een enorm groot feest ontstond met het strand vol dat helemaal uit z’n dak ging.
Ik was geboekt voor 4 uur, maar omdat het zo aansloeg kon ik door blijven draaien. Dit werd uiteindelijk een set van 7,5 uur. De tijd en vrijheid hebben om zoiets op te mogen bouwen vind ik echt fantastisch.“
Hoe zorg jij ervoor dat het publiek echt losgaat?
“Ik doe dat niet echt bewust. Ik volg mijn intuïtie en gevoel hierin, wanneer ik mijn sets voorbereid en in de booth sta. Het is een gevoel dat ik lastig vind om te omschrijven. De ene keer volg ik de energie die ik op dat moment voel vanuit het publiek en de sfeer. Maar regelmatig voel ik ook heel sterk: ik weet wat jullie willen horen, ook al weten jullie het zelf nog niet. Dat zijn meestal de momenten die het meest aanslaan, merk ik. Zodra ik teveel in mijn hoofd ga zitten en dingen ga overdenken ben ik de connectie met mezelf en het publiek kwijt, dus ik laat alles het liefst natuurlijk ontstaan.”
Je hebt jaren in Bonaire gedraaid. Wat is het verschil tussen het nachtleven daar en in Amsterdam?
“Haha, dat is enorm! Om je een beeld te geven van de kleinschaligheid van Bonaire: wanneer je alle inwoners van het eiland in de Amsterdam Arena zou zetten, dan is ie nog niet eens voor de helft gevuld. Er is niet echt een bruisend nachtleven op Bonaire, zoals we dat kennen in Amsterdam. Er zijn wat uitgaanslocaties en er worden feesten georganiseerd.
Verder is de electronic dance music scene klein op Bonaire. Al is die de laatste jaren wel gegroeid. Daar heb ik, samen met een handje vol andere muziekliefhebbers, me actief voor ingezet. Desalniettemin stond ik elk weekend wel ergens te draaien, de ene keer in een club, dan weer op een feest of bij een strandtent.
Het fijne aan Amsterdam is dat er voor iedereen wel wat te kiezen is én dat er een publiek voor is. De grote keus kan alleen ook verlammend werken, zeker als er in hetzelfde weekend meerdere toffe events zijn waar je bij wilt zijn als bezoeker. Op Bonaire is het soms wel lekker dat je wat minder te kiezen hebt, dat geeft een soort rust ofzo. Ik merkte dat als mensen dan weer ‘even los kunnen’, je een publiek voor je hebt staan dat er helemaal voor gaat.”
Welke dromen of doelen heb je als DJ?
“Mijn droom staat op het punt van uitkomen! Lees maar verderop 😉 Daarnaast ben ik 10 jaar weggeweest uit Nederland en op veel vlakken ben ik weer opnieuw aan het opbouwen. Zo ook binnen de muziek. Ik ben helemaal in mijn element als ik mensen mee kan nemen naar een andere wereld en hun dagelijkse dingen even kan laten vergeten. Als ik zie dat zij genieten en zie dat er onderling verbinding ontstaat: daar doe ik het voor. Als ik dat aan deze kant van de wereld met enige regelmaat mag blijven voortzetten, in mijn eigen toon en tempo, ben ik echt heel gelukkig en is dat al een droom die uitkomt voor mij.
Mijn doel is om mijn produceerskills te verbeteren: ik wil de muziek die ik in mijn hoofd heb zitten omzetten naar platen. Ik wil mijn eigen muziek uitbrengen, zodat ik die wereld waar ik mensen zo graag mee naartoe neem, nog persoonlijker vorm kan geven.”
Wat betekent Amsterdam voor jou als artiest?
“Inspiratie, vrijheid, mogelijkheden en anonimiteit. Op Bonaire kwam ik iedereen overal tegen, het is een zeer kleine gemeenschap. Ik ben van mezelf een lekkere sociale kwek, waardoor ik ook veel mensen kende op het eiland. Er gaat weinig ongemerkt aan mensen voorbij en dat kon me soms benauwen. Daardoor heb ik me regelmatig toch niet vrij genoeg gevoeld om helemaal mezelf te durven zijn. Dat ben ik pas gaan beseffen sinds ik terug ben in Nederland. In Amsterdam voel ik die vrijheid en ruimte wel, daarom hou ik zo van Amsterdam. Op persoonlijk vlak, maar ook zeker als artiest. En dat maakt een groot verschil op mijn muziek en mijn algemene ontwikkeling, heb ik gemerkt.”
Is er de komende tijd een optreden waar je erg naar uitkijkt?
“Zie hier de droom die uitkomt: op Koningsnacht (25 april) mag ik de nacht opwarmen voor Tinlicker en Rose Ringed in Paradiso! Tinlicker en Rose Ringed – legends an sich. En Paradiso… dé poptempel van Amsterdam. Wat een eer. Ik kijk hier zo naar uit! Ik kan nauwelijks omschrijven hoeveel dit voor me betekent en hoe groot het voelt. Ondanks dat ze het wel een beetje deed, had de jongere Myrte dit nooit durven dromen.”
Hoe gaat het in jouw ogen met vrouwen in de DJ-wereld?
“Steeds beter! Het hangt alleen wel een beetje van het genre af. In sommige genres zie je gelukkig steeds meer podium voor vrouwelijke en femme artiesten, maar er zijn ook genres waar die zichtbaarheid nog teveel ontbreekt. Uiteindelijk gaat het er mij om dat vrouwen en femmes niet geboekt worden ómdat ze vrouw of femme zijn, maar om hun muziek en dat een diverse en evenwichtige line-up vanzelfsprekend wordt. Daar kunnen we met z’n allen nog actiever naar streven vind ik. We zijn op de goede weg, maar er is absoluut nog werk aan de winkel.”
Heb je nog iets toe te voegen?
“Ja, misschien leuk om te vermelden: ik werk onder twee aliassen. Naast Lamírla draai ik onder mijn andere alias, Myrte Hiss, harde, melodieuze techno. Lamírla is mijn light mode, Myrte Hiss mijn dark mode. Je kunt het zien als een spectrum, met licht en donker als uiterste contrasten. Wanneer ik de ruimte krijg, verbind ik mijn twee uitersten graag op een vloeiende manier in lange opbouwende sets.”
Instagram: https://www.instagram.com/lamirla.music/
Soundcloud: https://soundcloud.com/myrtehiss
