
Amsterdam herbergt bijzondere kunstenaars en Vrije Tijd Amsterdam deelt graag hun verhaal. Vandaag stellen we een aantal vragen aan Simone Bosch.
Wilt u zichzelf eerst eens introduceren?
“Zeker wel. Mijn naam is Simone Bosch, van oorsprong een Brabantse, maar woon al 37 jaar in Amsterdam. Ik ben beeldend kunstenaar, ik maak schilderijen en tekeningen. Daarnaast ben ik ook shiatsu therapeut. Deze combinatie vind ik heel fijn.”
Heeft u een art opleiding gevolgd en wat sprak u het meest aan bij de opleiding?
“Ik heb wel kort op de kunstacademie in ‘s-Hertogenbosch gezeten, maar ik beschouw mezelf als een autodidact. In die tijd was het de mode om abstract te schilderen en dat botste met mijn verhalend en figuratieve talent. Ik besloot te vertrekken omdat mijn behoefte om te schilderen en expressie te geven aan mijn binnenwereld zo groot was en ik geen behoefte had aan een soort sturing die me bij iets authentieks van mezelf vandaan zou halen. Voor mij zou dat een enorme omweg en tijdverspilling betekenen. Dus werkte ik in mijn kloosterruimte gestaag door en ondanks dat ik niet in het bezit was van een diploma, kreeg ik een korte tijd hierna een startstipendium van het Ministerie van W.V.C., waardoor ik me een periode geen zorgen hoefde te maken over het verwerven van inkomsten.”
Heeft u een eigen atelier en wilt u iets over deze ruimte vertellen?
“Ik woon in mijn werkruimte, dat wil zeggen de woonkamer is mijn atelier. Die situatie is zo ontstaan en ik ben daar content mee. Er staan een paar ezels en voor het kleinere werk is er een grote tafel. Wanneer ik met een werk bezig ben, gebeurt het regelmatig dat ik s’ nachts even wil kijken of ik nog in contact sta met het werk en het nog steeds is zoals ik dacht dat het was. Ik moet er niet aan denken dat je steeds midden in de nacht op je fietsje naar je atelier zou moeten rijden.”
Met welke materialen werkt u het liefst en hoe komt uw werk tot stand?
“Ik werk de laatste jaren voornamelijk met acryl op doek en aquarelverf op papier, maar ik teken ook graag. Hoewel ik mezelf voornamelijk als schilder zie, werk ik ook met fotomateriaal en collagetechniek. Een jaar of acht geleden wilde ik mijn eigen vooroordelen onderzoeken: dat ging over bloemen schilderen en aquareltechniek. Ik begreep niet waarom men in zo’n spannende en gecompliceerde wereld aangetrokken werd tot het maken van zulke softe plaatjes. Aldus het vooroordeel.
U begrijpt: toen ik er vervolgens mee ging werken, gebeurde er iets bijzonders. Het bleek een prachtig medium om het sferische, dat zo kenmerkend is voor mijn werk, mee vast te leggen. Ik kon er niet mee ophouden. Het schilderen van bloemen raakte een spirituele snaar in mij.
Het zien van schoonheid in een bloem kan je, al is het maar even, verbinden met de schoonheid van onze ware natuur, die een wezenlijk onderdeel vormt van ons diepste wezen.
Gaandeweg maakte ik me de techniek eigen en kon ik meer verfijnen. Een aquarel ontstaat door water en verf het beginwerk te laten doen. Eerst maak ik een natte ondergrond waarin de verf al snel een sfeer maakt en het spannend is wat er gebeurt, hoe het uitwaaiert. Daarna moet het even drogen en kijk ik ondertussen waar het naar toe wil en wat voor beelden het bij me oproept. Wat wil meer naar voren, wat moet verdwijnen, waar breng je accenten aan. Uiteindelijk voeg je details toe die het totale beeld completeren.
Maar aquarellen moeten ingelijst en vervoerd worden. Als het formaat van de werken groter worden zijn ze kwetsbaar en krijg ik te maken met te veel gebroken glasplaten. Hierdoor besluit ik over te stappen op acrylverf op doek en kijk ik of ik met deze totaal andere verf toch ook heel sferisch en mogelijk transparant kan werken. Deze stap verbindt het huidige werk met mijn vroegere landschappen. Sindsdien wissel ik de verschillende technieken af, net wat er wordt gevraagd en wat nodig is.”
Heeft u een specifiek thema dat u in het proces van uw werk aanhoudt?
“Mijn thema is: ‘het landschap als grondgebied van de ziel’. De natuur is een soort werkelijkheidsspiegel van wie wij zijn. Hierin voel ik me als een medium dat open staat voor iets dat door je heen waait, maakt dat je dingen mag doen en uitdrukken die je zelf niet had vermoed.
Mijn ideeën over kunst staan in direct verband met mijn ideeën over de wereld om ons heen. Kunst kan voor mij ruimte creëren en soms troost en inzicht bieden en bovenal het mysterie van het leven soms even vangen. Het licht van bewustzijn.
We kijken naar de realiteit zoals we die allemaal kennen, maar voelen ook van alles; ons innerlijk landschap van gevoelens en gedachten, energieën en trillingen, dromen en verlangens, maar ook angsten en verschrikkingen zijn voelbaar en alles is potentieel aanwezig.
In de stille ruimte binnenin jezelf kun je alles waarnemen, maar het blijft ongrijpbaar en onbenoembaar. Het ontwerp van het leven zelf lijkt een diepe, heldere logica te volgen. Waar wil het ons naartoe leiden? Dat wat aan de basis ligt van al het leven moet iets immens en nauwkeurig zijn, een kracht die alles omvat en doordringt.
Ik vermoed dat bewustzijn die fundamentele basis is, net zo essentieel als energie en materie. In ons menselijk bewustzijn begint heel langzaam de structuur en inhoud zichtbaar te worden. Het lijkt op hoe ondergronds het mycelium bomen verbindt met schimmels, in een verborgen maar onmiskenbare samenwerking.
Wij zien het allemaal niet en begrijpen er nog zo weinig van. Het eist van mij, om volledig aanwezig te zijn in dit leven. Net zoals een radicale liefde en echte aandacht dat doen.”
Hoe kijkt u naar kunst en wat zijn uw inspiratiebronnen?
“Het is mijn communicatiemiddel. Ik kan er mijn diepere zelf in kwijt. Daarom is vrijheid heel belangrijk voor mij. Om mijn eigen pad te lopen zonder beperkt te worden. En dat besefte ik al toen ik vertrok van de academie. In mijn schilderijen, aquarellen en tekeningen speelt de relatie met de natuur, het contemplatieve en het mystieke een belangrijke rol. Deze combinatie is voor mij een bron van inspiratie en inzicht, die me de mogelijkheid biedt om aan te sluiten bij mijn bron. Hierdoor kan ik een parallelle wereld tot uitdrukking brengen die landschappen laat zien met dromerige visioenen van flora. Waarin licht ook een belangrijk onderwerp is. De werken bieden een stille ruimtelijkheid die resoneert met de immense ruimte in jezelf. De ruimte van bewustzijn.”
Wat zijn uw favoriete stromingen in de kunstgeschiedenis?
“Eigenlijk heb ik niet echt een favoriete stroming. Alles wat er gebeurt leert ons meer over onszelf. Als ik naar de verschillende stromingen uit de geschiedenis kijk dan zie ik vooral dat we collectief wellicht wat meer expressiemogelijkheden hebben, en daar wat vrijer in worden, meer persoonlijk kunnen zijn, wat minder beperkt door instituten en vooroordelen. Maar e.e.a. zegt niets over de inhoud van het getoonde, zo kan bijvoorbeeld een portret uit de Middeleeuwen mij net zo intrigeren als de vrije toets van bijvoorbeeld een portret van Marlene Dumas. Of kan ik mij verwonderen over de subtiele werking van het ochtendlicht in een landschap van Claude Lorrain, terwijl krachtpatser Anselm Kieffer me als geen ander, de zwarte duisternis van onze natuur laat voelen in zijn, met bloed en oorlog, doordesemde landschappen.”
Vindt u Amsterdam als kunstenaar een inspirerende stad?
“Ik ben ooit naar Amsterdam verhuisd omdat het zo’n inspirerende stad was voor kunstenaars. Maar inmiddels is alles wat ik destijds aantrekkelijk vond gelegaliseerd, vercommercialiseerd of wegbezuinigd. Maar gelukkig zijn er in de stad ook heel wat actieve initiatiefnemers. De Garnalenkerk, een voormalige schuilkerk in de Jordaan, is een nieuw fris podium in opkomst waar van alles gebeurt. En sinds enige tijd ben ik lid geworden van platform Kunstruim, een initiatief voor en door kunstenaars. Zij zoeken en vinden expositieruimtes, al dan niet anti-kraak, organiseren tentoonstellingen, bevorderen de samenwerking tussen kunstenaars en verzorgen de socials voor de bij hen aangesloten leden. Daarnaast maken ze kunst toegankelijk voor een groter publiek. Zij hebben een heel verbindende invloed, daar word ik blij van.”
Staan er nog solo- en/of groepsexposities op de agenda?
“De laatste expositie is net afgesloten en ik verheug me op de komende periode waarin ik weer geconcentreerd door kan werken. Het afgelopen jaar heb ik veel geëxposeerd, wat heel leuk en bijzonder was, maar het werken zelf is eigenlijk het fijnste om te doen. Voor het komende jaar doe ik in ieder geval mee met de Open Ateliers Westelijke Eilanden, tijdens het Pinksterweekend en kun je mij vinden op Prinseneiland. En in het najaar is er een expositie in Huize Glory, in Bergen aan Zee.”