Erik Bakker uit Ouderkerk aan de Amstel duikt op zondag 8 september de gracht in tijdens de Amsterdam City Swim, waarbij jaarlijks geld wordt ingezameld voor de dodelijke spierziekte ALS. “Ik zwem samen met ‘Team Daniel’ mee als eerbetoon voor Daniel, die twee jaar geleden aan ALS is overleden en omdat er geld nodig is om deze verschrikkelijke ziekte te bestrijden”, vertelt Erik strijdbaar aan Vrije Tijd Amsterdam.
‘Team Daniel’ bestaat uit een groep vrienden en familie van Amsterdammer Daniel Möllenkamp (1968-2022), die vanaf zijn negentiende in Amsterdam woonde.
Flink trainen in het Amstelbad
Voor de Amsterdam City Swim moet Erik nog flink trainen: “Ik heb een 12 banenkaart gekocht voor het Amstelbad in Ouderkerk. Het is een 25 meter bad dus als je aan de 2 km wil komen, wat de afstand is op 8 september, moet je toch wel 80 baantjes zwemmen. Op dat aantal zit ik nog lang niet.
Ik moet flink aan de bak, het is een eind zwemmen en het zal zwaar zijn. Je denkt dat valt wel mee maar het valt vies tegen. Zwemmen in een zwembad is heel anders dan dat je door de grachten zwemt. Je weet ook niet hoe het met die stroming staat in de grachten.
Daarnaast vind ik zwemmen helemaal niet leuk en kan ik het ook niet goed. Maar er moet zoveel mogelijk geld binnen komen voor ALS. En we doen het met hele team voor Daniel, dus we gaan ervoor”, aldus Erik.
Editie in Ouderkerk aan de Amstel
“Drie jaar geleden waren we overigens al ingeschreven voor de Amsterdam City Swim. Die editie werd helaas gecanceld door Corona. Toen hebben we als alternatief een evenement bij de Watersportvereniging Ouderkerkerplas georganiseerd. Dit hebben we samengedaan met het team ‘Goud voor Woud’, die zwommen voor Wouter met PLS, een variant van ALS.
De vader van Wouter had meegeholpen bij het bouwen van het gebouw van de watersportvereniging. Zo zijn we bij deze locatie in Ouderkerk terechtgekomen. Uiteindelijk hebben we met 50 mensen gezwommen en ongeveer 50.000 euro opgehaald”, blikt Erik trots terug.
“Dit event werd geopend door Joyce Langenacker, voormalig burgemeester van Ouder-Amstel. Het mooie was dat Daniel ook aanwezig was. Het was wel zwaar voor hem dus hij kon er niet lang bij zijn. Maar, hij heeft het wel degelijk meegekregen. “
Levensgenieter Daniel Mollenkamp
Erik over Daniel: “Hij was altijd vrolijk, liep nooit te zeiken en zeuren. Hij praatte nooit negatief over anderen. Echt een markant figuur en gezelligheidspersoon. Soms zat hij op maandag in de kroeg met Theo Hiddema en op dinsdag met Ramses Shaffy. Maar, hoe laat het ook werd, de volgende dag was hij gewoon weer aan het presteren op zijn werk. Na verschillende banen in de IT werkte hij ruim vijftien jaar bij de gemeente Amsterdam in de automatisering.
We leerden elkaar kennen via Getronics, dat is alweer zesentwintig of zeventwintig jaar geleden. We hadden een avondje uit van een leverancier van het werk. Het klikte die avond tussen ons. We hebben echt onwijs gelachen.”
Reizen en festivals bezoeken
“Daan was echt m’n maatje en vooral m’n reismaatje. We zijn op vakantie gegaan naar Cuba en hebben daar een mooie tijd gehad. Vervolgens besloten we vaker samen te reizen. We gingen de hele wereld over en bezochten landen zoals Rusland, Mongolië, China, Nieuw-Zeeland, Australië, Brazilië, Zuid-Afrika en Gambia. Bovendien waren we bij het Oktoberfeest in München, St. Patricks Day in Ierland en zes keer naar Pamplona in Spanje voor het stierenrennen.
We gingen ook naar festivals zoals Milkshake, Valtifest en Lowlands. Hij kende echt heel Amsterdam en was ook een goede vriend van Joost van Bellen, die hij leerde kennen in zijn favoriete club RoXY. Als Van Bellen ging draaien in het buitenland dan ging hij weleens mee”, vertelt Erik met een lach, waarna hij op serieuzere toon weer door gaat met ons gesprek.
Ziektebeeld Daniel
“Daniel is overleden op 18 augustus 2022. Twee jaar daarvoor werd de ziekte geconstateerd. Daniel had ALS op twee plekken en bij hem liep het van boven naar beneden. Het kan ook onder beginnen en dan omhoog gaan, dan gaat het wat langzamer. Bij Daniel ging het redelijk snel allemaal.
Er gingen wat signalen aan de officiële diagnose vooraf. Zo merkte hij dat er iets niet goed met hem ging toen hij naar de sportschool van zijn broer ging. Hij kon de gewichten niet tillen die hij normaal wel kon tillen.
Een ander signaal was tijdens onze vakantie in Gambia. Normaal stonden we vroeg op rond zeven uur, om te gaan ontbijten. Vervolgens maakten we er een mooie dag van. Maar op een gegeven moment lag hij tot 10:00 uur op bed, wat echt niks voor hem was. Toen gingen er wel wat belletjes rinkelen.
Uiteindelijk werd de spierziekte in juni 2020 gediagnosticeerd. Een half jaar voor de diagnose had hij nog de marathon van Amsterdam gerend”, vertelt Erik.
Verhuizing van Jordaan naar Vondelpark
“De ziekte begon uiteindelijk steeds meer vat op hem te krijgen. Op een gegeven moment kon hij niet meer thuis wonen en moest naar een aangepaste woning. Hij woonde in de Jordaan op 2 hoog met een dakterras, maar moest naar een speciaal huis bij het Vondelpark. Dat was erg heftig.
Toch hebben we er iets moois van gemaakt. Zo regelden we een cabrio voor hem zodat hij in stijl via de Westertoren naar zijn nieuwe woonadres gereden kon worden. Met familie en vrienden stonden we bij de Westertoren. Vanuit de kerk werden zijn favoriete nummers door een Beiaardier gespeeld. Dat was zeer indrukwekkend en mooi tegelijk.”
Vriendenclubs die Daniel bleven steunen
“De vriendenclubs van Daniel zijn ook echt uniek”, vervolgt Erik. “We komen jaarlijks nog steeds samen om hem te herdenken en herinneringen op te halen. Deze week nog in het Vondelpark.
Alle vrienden en familie hielpen mee om hem tijdens zijn ziekte zo goed mogelijk te verzorgen en van gezelschap te voorzien. We regelden dat er de hele dag iemand bij hem was. In de laatste fase van zijn ziekte kwam ook thuiszorg helpen.
Op het laatst was hij op, vooral omdat hij veel pijn had. Het ging echt niet meer en hij vond dat het genoeg was. Communiceren lukte bijna niet meer. Op het laatst verliep de communicatie via een spraakcomputertje dat hij bediende met zijn ogen. Hij moest gevoed worden en kon zelf niet meer naar de wc. Daniel lag alleen nog maar op bed.
Bij ALS vallen op den duur alle spieren uit dus je kan helemaal niks meer. Met andere ziektes heb je nog hoop, maar bij ALS is het gewoon klaar. Dat is echt het meest verschrikkelijke. Het is een enorme sloper”, laat Erik ten slotte weten.
Doneren kan nog steeds
Support jij Erik en Team Daniel? Klik hier dan om te doneren. Alle bijdragen zijn van harte welkom.
