The Autonomous Art Practice and The Dream bij CBK Zuidoost de tentoonstelling is ingericht als een immersieve installatie. Een ruimte vol absurdisme, en een plek waar keuzes zo min mogelijk gestoeld zijn op logica en reden.
Vier jonge, recent afgestudeerde kunstenaars tonen hun werk in een dialoog met historische (kunst)objecten. Is autonoom kunstenaarschap nog mogelijk in de huidige, kaalgeslagen culturele wereld?
Stel je voor: een Prix de Rome-winnaar uit 1825 gaat in gesprek met een hedendaagse kunstschilder op de Rijksakademie, of een kunstacademiestudent heeft een feedbacksessie met een achttiende-eeuwse consoleklok-vervaardiger. Ondanks dat we volgens de westerse wetenschap onmogelijk in gesprek kunnen gaan met overleden kunstenaars en ambachtslui, zijn dit prikkelende voorstellingen om bij stil te staan vanuit een transhistorisch perspectief.
Kakofonie
In het Cultuurcentrum Nederland (CCNL), ook wel de schatkamer van Nederland genoemd, staan ongeveer een half miljoen objecten opgeslagen, en met een beetje verbeeldingskracht wekt de tentoonstelling The Autonomous Art Practice & The Dream deze objecten tot leven.
Wat als de opgeslagen werken de stem van hun makers vertolken, en dat deze stemmen tot in den eeuwigheid een kakofonie aan gesprekken, discussies en dialogen vormen?
Wat is dan bijvoorbeeld hun mening over de financiële verschraling van onze kunst- en cultuursector, aangezwengeld door Rick van der Ploeg in 1999. En welk advies geven zij hedendaagse kunstenaars over hoe om te gaan met de kaalslag van 2024, en het omvallen van presentatieplekken onder de zaaglijn?
Dialoog
In dit dorre kunstlandschap presenteert CBK Zuidoost de transgenerationele tentoonstelling The Autonomous Art Practice & The Dream, een groepstentoonstelling met kunstenaars Yrene van Amstel, Elle van Baaren, Sandy van den Brink en Joanne Igbuwe. Vier jonge makers die autonoom werk tonen en zich mengen in het gesprek tussen de erfgoedobjecten. Hoe gaan zij om met actuele kwesties en op welke manier krijgt dit vorm in hun praktijk? Zien zij voldoende waardering voor hun toekomstige erfgoed, het soort erfgoed dat zich volgens moderne en hedendaagse normen niet beperkt tot het materiële?
Bron tekst: CBK Zuidoost
The Autonomous Art Practice and The Dream bij CBK Zuidoost de tentoonstelling is ingericht als een immersieve installatie. Een ruimte vol absurdisme, en een plek waar keuzes zo min mogelijk gestoeld zijn op logica en reden.
Vier jonge, recent afgestudeerde kunstenaars tonen hun werk in een dialoog met historische (kunst)objecten. Is autonoom kunstenaarschap nog mogelijk in de huidige, kaalgeslagen culturele wereld?
Stel je voor: een Prix de Rome-winnaar uit 1825 gaat in gesprek met een hedendaagse kunstschilder op de Rijksakademie, of een kunstacademiestudent heeft een feedbacksessie met een achttiende-eeuwse consoleklok-vervaardiger. Ondanks dat we volgens de westerse wetenschap onmogelijk in gesprek kunnen gaan met overleden kunstenaars en ambachtslui, zijn dit prikkelende voorstellingen om bij stil te staan vanuit een transhistorisch perspectief.
Kakofonie
In het Cultuurcentrum Nederland (CCNL), ook wel de schatkamer van Nederland genoemd, staan ongeveer een half miljoen objecten opgeslagen, en met een beetje verbeeldingskracht wekt de tentoonstelling The Autonomous Art Practice & The Dream deze objecten tot leven.
Wat als de opgeslagen werken de stem van hun makers vertolken, en dat deze stemmen tot in den eeuwigheid een kakofonie aan gesprekken, discussies en dialogen vormen?
Wat is dan bijvoorbeeld hun mening over de financiële verschraling van onze kunst- en cultuursector, aangezwengeld door Rick van der Ploeg in 1999. En welk advies geven zij hedendaagse kunstenaars over hoe om te gaan met de kaalslag van 2024, en het omvallen van presentatieplekken onder de zaaglijn?
Dialoog
In dit dorre kunstlandschap presenteert CBK Zuidoost de transgenerationele tentoonstelling The Autonomous Art Practice & The Dream, een groepstentoonstelling met kunstenaars Yrene van Amstel, Elle van Baaren, Sandy van den Brink en Joanne Igbuwe. Vier jonge makers die autonoom werk tonen en zich mengen in het gesprek tussen de erfgoedobjecten. Hoe gaan zij om met actuele kwesties en op welke manier krijgt dit vorm in hun praktijk? Zien zij voldoende waardering voor hun toekomstige erfgoed, het soort erfgoed dat zich volgens moderne en hedendaagse normen niet beperkt tot het materiële?
Bron tekst: CBK Zuidoost
