Doodleuk bij museum Tot Zover. De tentoonstelling Doodleuk is speels van opzet, behalve prints zijn er verschillende uitprobeersels en schetsen te zien.
In cartoons en strips zijn dood en uitvaart geliefde thema’s, maar zelden zijn ze onderwerp voor een hele serie. Zo niet bij striptekenaar Peter de Wit (1958), onder meer bekend van Sigmund. Hij begon te schetsen en hield niet op. Nu te zien in Museum Tot Zover.
Lachen om ellende is van alle tijden. Zorgen, pijn en angst worden zo gedeeld en daardoor verzacht. Peter de Wit weet raad met dit ongemak. Hij voorziet schrijnende situaties van komisch commentaar. Herkenbare scenes uit de koffiekamer komen langs, maar ook het uitzoeken van de kist, het afscheid zelf en de aankomst bij de hemelpoort. De cartoons benadrukken ons onvermogen bij tragiek.
Peter de Wit
Peter de Wit (1958) tekent al jaren strips over het menselijk ongemak. Hij is bekend van zijn dagelijkse strip over de cynische dokter Sigmund in de Volkskrant. En al 25 jaar tekent hij voor Relevant, het magazine van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. Toch was de dood voor hem geen groot thema. “Met het klimmen der jaren sluipt er overigens wel steeds meer dood in mijn leven.” Op een dag begon De Wit over de dood te tekenen. Zomaar. Al snel was er een boek gevuld, met de titel Doodleuk (Concerto Books, 2024).
Lachen om de dood
De grap zit hem afwisselend in de tekening of in de tekst. “De dood heeft humor in zich.”, zegt De Wit, “Je kunt er relatief makkelijk grappen over bedenken.”
Maar niet alle cartoons zijn om te lachen. Veel hebben er een verrassend gevoelige, liefdevolle en poëtische kant. Zo werkt humor als mechanisme om met moeilijke situaties om te gaan. Het haalt de spanning weg en kan voor een gevoel van opluchting zorgen.
De tentoonstelling Doodleuk is speels van opzet, behalve prints zijn er verschillende uitprobeersels en schetsen te zien. De Wit heeft ook een audiotour ingesproken: luister naar zijn motivatie en zijn favoriete scenes.
Bron tekst: Museum Tot Zover
Doodleuk bij museum Tot Zover. De tentoonstelling Doodleuk is speels van opzet, behalve prints zijn er verschillende uitprobeersels en schetsen te zien.
In cartoons en strips zijn dood en uitvaart geliefde thema’s, maar zelden zijn ze onderwerp voor een hele serie. Zo niet bij striptekenaar Peter de Wit (1958), onder meer bekend van Sigmund. Hij begon te schetsen en hield niet op. Nu te zien in Museum Tot Zover.
Lachen om ellende is van alle tijden. Zorgen, pijn en angst worden zo gedeeld en daardoor verzacht. Peter de Wit weet raad met dit ongemak. Hij voorziet schrijnende situaties van komisch commentaar. Herkenbare scenes uit de koffiekamer komen langs, maar ook het uitzoeken van de kist, het afscheid zelf en de aankomst bij de hemelpoort. De cartoons benadrukken ons onvermogen bij tragiek.
Peter de Wit
Peter de Wit (1958) tekent al jaren strips over het menselijk ongemak. Hij is bekend van zijn dagelijkse strip over de cynische dokter Sigmund in de Volkskrant. En al 25 jaar tekent hij voor Relevant, het magazine van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. Toch was de dood voor hem geen groot thema. “Met het klimmen der jaren sluipt er overigens wel steeds meer dood in mijn leven.” Op een dag begon De Wit over de dood te tekenen. Zomaar. Al snel was er een boek gevuld, met de titel Doodleuk (Concerto Books, 2024).
Lachen om de dood
De grap zit hem afwisselend in de tekening of in de tekst. “De dood heeft humor in zich.”, zegt De Wit, “Je kunt er relatief makkelijk grappen over bedenken.”
Maar niet alle cartoons zijn om te lachen. Veel hebben er een verrassend gevoelige, liefdevolle en poëtische kant. Zo werkt humor als mechanisme om met moeilijke situaties om te gaan. Het haalt de spanning weg en kan voor een gevoel van opluchting zorgen.
De tentoonstelling Doodleuk is speels van opzet, behalve prints zijn er verschillende uitprobeersels en schetsen te zien. De Wit heeft ook een audiotour ingesproken: luister naar zijn motivatie en zijn favoriete scenes.
Bron tekst: Museum Tot Zover
